تاثیر داروهای ضدقارچ آزول بر تولید سایتوکین های التهابی در کراتینوسیت های انسانی

چکیده مقدمه: اگر چه داروهای ضد قارچ به صورت موفقیت آمیزی در درمان عفونت های قارچی به کار می روند، لیکن اخیراً گزارش هایی مبنی برنقش برخی از آنها در القا و یا سرکوب پاسخ های سیستم ایمنی ارایه شده است. با توجه به نقش سیستم ایمنی در پاسخ به عوامل عفونی هرگونه تغییر در طرح واره سایتوکینی وضعیت پاسخ گویی فرد را تحت تاثیر قرار خواهد داد. هدف: بررسی اثر داروهای ضد قارچ آزول بر تولید سایتوکین های التهابی از کراتینوسیت های انسانی. مواد و روش ها: در یک مطالعه آزمایشگاهی (in vitro) ، سلول های اولیه کراتینوسیت کشت داده شده و با غلظت های مختلف کتوکونازول، فلوکونازول و گریزئوفولوین تیمار شدند. سپس میزان il-1 وtnf-α ترشح شده توسط سلول های کراتینوسیت در محیط کشت توسط روش quantitative enzyme immunoassay و میزان بیان ژن های کدکننده سایتوکین های التهابی با روش real-time pcr سنجیده شد. دادها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه one way anova تجزیه و تحلیل شد. نتایج: تیمار سلول ها با غلظت های مختلف فلوکونازول( 3/3 ، 10 و 30 میکروگرم بر میلی لیتر) و غلظت پایین کتوکونازول باعث کاهش معنی دار ترشح il-1 شد (p<0.001 )، اما گریزئوفولوین در غلظت های مشابه چنین تاثیری را از خود نشان نداد. همچنین غلظت های مختلف ترکیبات مذکور در ترشح tnf-α تاثیری نداشت. بررسی کمی بیان ژن کدکننده il-1 نشان داد که نسخه برداری از ژن های مذکور به دنبال تیمار سلول ها با فلوکونازول و کتوکونازول کاهش می یابد. نتیجه گیری: ترکیبات ضد قارچ آزول ممکن است با سازوکارهای مختلف موجب تعدیل بیان و ترشح سایتوکین ها شده و بدین ترتیب آثار خود را در جهت دهی پاسخ های ایمنی توسط سلول های کراتینوسیت اعمال نمایند.